تفسیر سوره مائده، آیات 113 و 114

لطفا ورق بزنید
أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
قَالُوا نُرِيدُ أَنْ نَأْكُلَ مِنْهَا وَتَطْمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعْلَمَ أَنْ قَدْ صَدَقْتَنَا وَنَكُونَ عَلَيْهَا مِنَ الشَّاهِدِينَ(113)قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنْزِلْ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآيَةً مِنْكَ ۖ وَارْزُقْنَا وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ(114)
گفتند: مى‌خواهيم كه از آن مائده بخوريم تا دلهايمان آرام گيرد و بدانيم كه تو به ما راست گفته‌اى و بر آن شهادت دهيم. عيسى بن مريم گفت: بار خدايا، اى پروردگار ما، براى ما مائده‌اى از آسمان بفرست، تا ما را و آنان را كه بعد از ما مى‌آيند عيدى و نشانى از تو باشد، و ما را روزى ده كه تو بهترين روزى‌دهندگان هستى.
تفسیر نور
نکته ها
نام گذارى اين سوره به «مائده»، به خاطر همين درخواست مائده‌ى آسمانى است.

«مائِدَةً» هم به معناى غذاست، هم سفره‌اى كه در آن غذا باشد.

چون حواريّون شيوه‌ى سؤالشان از عيسى عليه السلام كمى بى‌ادبانه بود، به جاى «يا رسول اللّه»، گفتند: «يا عيسى» و به جاى «آيا خدا لطف مى‌كند» گفتند: «آيا مى‌تواند؟» و به جاى «پروردگار ما»، گفتند: «پروردگارت»، جواب‌ «اتَّقُوا اللَّهَ» شنيدند.
پیام ها
1- تقوا، نشانه‌ى ايمان است. «اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ»
2- اطمينان قلبى، مرحله‌اى بالاتر از ايمان است. «اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ قالُوا نُرِيدُ أَنْ نَأْكُلَ مِنْها وَ تَطْمَئِنَّ قُلُوبُنا» حضرت ابراهيم نيز در پاسخ سؤال خداوند كه فرمود:
«أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ»، مى‌فرمايد: «بَلى‌ وَ لكِنْ لِيَطْمَئِنَّ قَلْبِي» «1»
نکته ها
معمولًا دعاهاى قرآن با اسم «رب» آغاز مى‌شود؛ ولى در اين آيه با دو كلمه‌ى‌ «اللَّهُمَّ رَبَّنا» آمده است. شايد به خاطر اهميّت اين حادثه و پيامدهاى آن باشد.

پیام ها
1- توسّل به اولياى خداوند براى قضاى حوائج، جايز است. قالَ الْحَوارِيُّونَ يا عِيسَى‌ ... قالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَ‌ ...
2- براى پيامبران، مردم تاريخ و نسل‌ها مطرح‌اند. «لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا»
3- از نشانه‌هاى الهى، بايد براى هميشه درس گرفت. «وَ آيَةً مِنْكَ»
4- عيد وجشن مذهبى از نظر قرآن كار صحيحى است. «تَكُونُ لَنا عِيداً لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا» (ميلاد اولياى خدا وبعثت پيامبر، كمتر از نزول مائده آسمانى نيست)
5- حضرت عيسى، در دعا به جاى مسأله‌ى خوردن، به الهى بودن مائده توجّه‌ مى‌كند. «آيَةً مِنْكَ»
6- در دعا، خدا را با ادب كامل و با صفت مناسب با خواسته، صدا بزنيم. ابتداى آيه‌ «اللَّهُمَّ رَبَّنا» آمده و آخر آيه‌ «خَيْرُ الرَّازِقِينَ»
7- به درخواست‌هاى مادى جهت معنوى دهيم. (حواريّون اوّلين هدف خود را خوردن و سپس اطمينان داشتن‌ «نَأْكُلَ مِنْها وَ تَطْمَئِنَّ» بيان كردند، ولى حضرت عيسى ابتدا برجا گذاشتن نشانه‌ى سرور براى تاريخ‌ «عِيداً لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا» سپس نشانه قدرت خداوند «وَ آيَةً مِنْكَ» و در مرحله سوم مسئله رزق را مطرح فرمود «وَ ارْزُقْنا وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ» و بدين گونه به همه فهماند كه مسائل معنوى و اجتماعى بر مسائل گروهى و اقتصادى مقدّم است).
8- به خدا توجّه كنيم و به سراغ ديگران نرويم. «وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ»